Przejdź do zawartości

Konwencja kopenhaska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Konwencja kopenhaska (traktat o wykupie/zniesieniu ceł sundzkich, traktat sundzki) – umowa międzynarodowa z 14 marca 1857 r. dotycząca swobody żeglugi na cieśninach bałtyckich, spisana w języku francuskim[1]. Według postanowień traktatu Dania zrezygnowała z pobierania jakichkolwiek opłat od statków i ładunków, a także zobowiązała się do niezatrzymywania i niewystawiania na jakiekolwiek przeszkody statków przepływających przez cieśniny. W zamian zgodziła się otrzymać kwotę wypłaconą ratami przez pozostałe strony. Traktat kopenhaski został potwierdzony przez traktat wersalski w art. 282.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tytuł oryginalny: Traité relatif au rachat des droits du Sund entre le Danemark, d’une part, et l’Autriche, la Belgique, la France, la Grande-Bretagne, le Hanovre, le Grand-Duché de Mecklenbourg, le Grand-Duché d’Oldenbourg, les Pays-Bas, la Prusse, la Russie, la Suède et la Norvège et les villes Hanséatiques, d’autre part, signé à Copenhague le 14 mars 1857

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • R. Bierzanek, J. Symonides, Prawo międzynarodowe publiczne, Warszawa 1997, Wyd. Prawnicze PWN.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]